82765915

در گذشته بخشی از کارهای هنری به خدمت اقدامات رزمی، جنگ و حماسی در می آمده است. یکی از هنرهایی که در جنگ نقش حائز اهمیت بر عهده داشته است، موسیقی است. دلیل این اهمیت آن است که یکی از انواع موسیقی با سبک رزمی بوده که قادر به تهییج سربازان در جنگ ها بوده است. این نوع موسیقی در ایران سابقه و قدمتی کهن دارد. سروده های رزمی نیز در برانگیختن حس شجاعت و دلیری سربازان و کامیابی آنان در میدان نبرد وسیله بسیار موثر بوده است.

از ابتدای خلقت بشر، دوران بسیاری کمی وجود دارد که که انسان در صلح کامل به سر برده باشد و همواره جنگ جز لاینفک تاریخ بسری به شمار می آمده است. از این رو در تمامی این جنگ ها، موسیقی نقش بسزایی را ایفا کرده است. از دیرباز سرودهای جنگی موجب نشاط سربازان و رسیدن آن ها به پیروزی می شود. زیرا این موسیقی برای تحریک احساسات میهن پرستی، ایجاد شجاعت و تهور درست شده و به خصوص در مویسقی نظامی سازهایی به کار می رود که صدایشان بلند، رسا، مهیب، باوقار، با شکوه، شاد و بشاش است. سربازانی که برای این کار تربیت شده بودند، در پیشاپیش لشکریان قرار می گرفتند و در جمع کردن، حرکت کردن، تشویق و تهییج سربازان دیگر نقش مهمی ایفا می کردند.

یکی از کاربردهای موسیقی نظامی، ایجاد خوف و ترس در دل دشمن و تقویت روحیه دلیری سربازان است.

در موسیقی نظامی، سازهایی به کار برده می شود که دارای صدایی بلند، مهیب، رسا، باوقار و باشکوه بوده و ضمن تهییج و برانگیحتن سربازان خودی، باعث ایجاد ترس و وحشت در وجود دشمن هم می شد. به طور کلی سازهایی که در دسته موسیقی نظامی به کار می رفتند از انواع سازهای بادی، کوبه ای و مجموعه ای از سازهای سنتی و ملی ایرانی و یا همان آلات و ادوات نقاره بودند که در نقاره خانه ها نیز به کار می رفتنند. تمامی آهنگ ها و نغمه های نظامی، معمولاً با یک نوع ساز بادی همانند شیپور یا کرنا و همراه طبل ی دهل یا نقاره و گاهی به تنهایی به صورت تک صدایی نواخته می شد.

در کتاب تاریخ موسیقی ایران پیرامون موسیقی نظامی چنین آمده است که در پیکارها، به منظور تهییج سپاهیان و مرعوب ساختن دشمنان و همچنین برقراری انتظارات در یورش ها، گریز و تدابیر دیگر جنگی، از آلات موسیقی بادی کوبه ای پر صدا، همانند انواع بوق ها و طبل ها استفاده می شد.

از دیرباز ، موسیقی به عنوان بخشی از مراسمات رسمی وجود داشته. در انواع مراسمات درباری ، انجام دیدارهای سران امپراتوری ها و ممالک ، امور نظامی و رژه سربازان و . موسیقی به ویژه آهنگ های حماسی کاربرد داشته و برای ایجاد حس حماسی و به رخ کشیدن قدرت و شکوه به کار می رفته است.

امروزه نیز این امر ادامه دارد و هر کشوری برای خود دارای سرود ملی (Anthem) می باشد. این سرود در تمامی رویدادهای سطح ملی در تمام جهان اجرا می شود ، از دیدارهای ی تا رویدادهای ورزشی.

هدف از به کارگیری موسیقی در تمامی این موارد ، ایجاد یک برند شنیداری برای کشور ، امپراتوری یا گروه های ی است. تا همیشه شما با شنیدن آن سرود با ملودی یا نوای خاصش به یاد آن کشور بیفتید. این موسیقی ها اغلب همگی فرم حماسی دارند. از سازهای براس و بادی برنجی به شکل چشمگیری در این موسیقی استفاده می شود.

موسیقی درباری

یکی از اشکال موسیقی مراسمات رسمی است که اختصاص به دربار داشته و برای بیان عزت و شکوه یک پادشاهی به کار می رفته است. هنوز هم برخی از کشورهای پادشاهی دارای یک سرود سلطنتی هستند حتی جدای از سرود ملی. (مانند دانمارک.)

نوع خاصی از آنتم های کشورها نیز صرفا یک سرود پادشاهی است. و برای آگاه کردن دیگران از مقام پادشاه نواخته می شود. به این فرم موسیقی در اصطلاح Fanfare گفته می شود. (مانند امارات.)

موسیقی رزمی

در جنگ ها نیز موسیقی در تهییج احساسات سربازان برای نبرد نقش مهمی دارند. این موسیقی ها نیز تماما فرم حماسی و سلحشورانه دارند. در واقع موسیقی رزم نیز ارتباط تنگاتنگی با موسیقی مراسم رسمی دارند.